Μύτικας καιρός για διακοπές: Η όμορφη έκπληξη της Πρέβεζας

ΟΜΑΔΑ ΖΗΤΑ βετεράνοι ➤Είχε φτάσει ο καιρός για διακοπές. Όλα δείχνανε βαρετά, αν και δεν ήταν. Ίσως η κούραση της δουλειάς, το καλοκαίρι που είναι πάντα λάγνο, ακόμη κι όταν φεύγει, οι άκρες του ματιού που ζητάγανε επίμονα θάλασσα, να όρισαν και τον προορισμό…

Γιατί πάντα ψάχνουμε κάτι, κοντά ή μακριά μας, διαφορετικό από την καθημερινότητα που μας περιβάλλει απλόχερα.

Εδώ και μέρες, έψαχνα από που θα ξεκινήσω τις φετινές διακοπές, αν και πάντα είναι λίγες. Όπως των περισσότερων άλλωστε, αφού οι άδειες τελειώνουν γρήγορα και τα χρήματα πολύ γρηγορότερα…

Έτσι το ίντερνετ πήρε φωτιά, για να έχω έστω και μια ελάχιστη εικόνα από τις ομορφιές της Ελλάδας που δεν είναι και λίγες, οι προσφορές σε ταξιδιωτικά γραφεία που αναζήτησα ελάχιστες και τελικά κατέληξα.

“Θα ξεκινήσεις από Πρέβεζα, όχι φυσικά μέσα από την πόλη, που παραμένει πανέμορφη σε όλες τις εποχές. Αλλά λίγο έξω από αυτή. Ώστε να μπορείς να τη χαρείς, αλλά να γνωρίσεις παράλληλα, καλύτερα και ένα άλλο μέρος παραθαλάσσιο, τον Μύτικα Πρέβεζας“, σκέφτηκα.

Μικρός είχα περάσει από εκεί, αλλά αυτό που έμεινε στο μυαλό μου ήταν πολύ λίγο. Περισσότερο κρατούσε τις ωραίες στιγμές με τους γονείς, σε μια φιλική για μικρά παιδιά παραλία. Μόνο αυτό. Δεν έφτανε… Μια νέα επίσκεψη, θα ζωντάνευα κάτι από παλιά, μπορεί και όχι, αλλά θα με έφερνε κοντά σε μέρη ενδιαφέροντα. Φυσικά και σε νέες γνωριμίες με ανθρώπους που ψάχνουν όπως και εγώ τέτοια μέρη.

Στο ξενοδοχείο, έφτασα με συγγενικά πρόσωπα και φίλους αργά το μεσημέρι. Αφού η διαδρομή από την Αθήνα δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τα εξωτικά μέρη της Ανατολής ή της Αφρικής. Θερμοκρασίες ανάλογες και αεράκι που σου έκοβε την αναπνοή…

Εδώ, όλα άλλαξαν. Αφού τελειώσαμε με τα διαδικαστικά, προχωρήσαμε στους προσεγμένους χώρους, χαρήκαμε την πισίνα, όπως και οι περισσότεροι εκεί. Το βράδυ το αφήσαμε να φύγει ώστε να ξεκουραστούμε, να δούμε με το πρωινό ξύπνημα το τοπίο, αλλά και να απολαύσουμε κάποια από τις παραλίες της περιοχής που δεν είναι λίγες.

Ξύπνησα πρωί πρωί, οι συνήθειες της δουλειάς δεν χάνονται ποτέ… Αφού άφησα το ξενοδοχείο, πήρα το δρόμο προς τη θάλασσα. Μη φαντάζεστε μεγάλες αποστάσεις, σχεδόν δίπλα ήταν η πρώτη παραλία. Αλλά προτίμησα να κάνω τη βόλτα μου και να γνωρίσω αυτό το μέρος. Φίλοι μου, είχαν αναφερθεί σε αυτό, αλλά άκρη δεν έβγαζα. Έτσι μόνος μου θα έβρισκα τι θέλω και πως το θέλω.

Όλη η παραλιακή ζώνη έχει μονοκατοικίες, ξενοδοχειακές μονάδες που δεν αλλοιώνουν τον χαρακτήρα, ταβέρνες. Έχει και οργανωμένες παραλίες αλλά και πολλές ελεύθερες για όλα τα γούστα. Για να μείνεις εσύ και η παρέα σου ή οικογένειά σου, να ψαρέψεις με ψαροντούφεκο ή με καλάμι, να κάνεις βουτιές και φασαρία με τη νεανική παρέα σου για να εκτονωθείς χωρίς κανένας να σου κάνει παρατήρηση, να προπονηθείς στην κολύμβηση χωρίς ενοχλητικούς, να βγάλεις τον σκύλο σου να δροσιστεί στη θάλασσα, να παίξεις την κιθάρα σου στο ταίρι σου.

Η έκταση της παράλιας ζώνης είναι τέτοια που επιτρέπει όλα τα παραπάνω και χωρίς υπερβολές. Κάτι που δεν βρίσκεις εύκολα πια σ’ ένα μέρος. Όλα γίνονται οργανωμένα πια, για το κέρδος και μόνο.

Έχει ένα μικρό λιμάνι καταφύγιο για τις βάρκες των ψαράδων, μικρά αλιευτικά αλλά και ταχύπλοα. Σε ένα ήσυχο σημείο που αξίζει κανείς να το επισκεφθεί, να μιλήσει με τους ψαράδες και γιατί όχι να κολυμπήσει, αφού εκεί γύρω τα πάντα είναι πεντακάθαρα με τα νερά συνήθως ήρεμα.

Μου άρεσε και ο φάρος που είναι χαρακτηριστικός για την περιοχή και συχνά φωτογραφίζονται περαστικοί ή ντόπιοι με φόντο αυτόν. Είναι ορατός από τις περισσότερες μεριές του Μύτικα Πρέβεζας. Μερικοί μάλιστα δοκιμάζουν τις κολυμβητικές τους ικανότητες και πάνε μέχρι εκεί.

Δοκίμασα διάφορες παραλίες, ακόμα κι αυτές με περισσότερο κόσμο, μου άρεσαν όλες. Δύσκολο πράγμα να σου άρεσαν όλες. Κι όμως, αυτό ισχύει. Δεν περίμενα η ιδιαιτερότητα της καθεμιάς να μου αρέσει εξίσου, αλλά έτσι έγινε.

Στον Μύτικα ζούνε αρκετοί μόνιμοι κάτοικοι που εργάζονται μέσα στην πόλη της Πρέβεζας. Έχει πολλά μέρη με καλό φαγητό, αλλά και για να μείνεις. Οι τιμές, θεωρώ λογικές για τέτοιο μέρος. Η ευγένεια και η εξυπηρέτηση σε πολύ καλά επίπεδα. Παρότι ζει αρκετός κόσμος δεν ένιωσα καθόλου την αίσθηση φασαρίας, ενόχλησης, καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας και της νύχτας. Πιστεύω ότι μπορείς να πας μόνος, με φίλους ή την οικογένειά σου και να νιώθεις σαν το σπίτι σου.

Σίγουρα θα ξαναέρθω γιατί έχω σκεφτεί να απολαύσω περισσότερο την περιοχή, όπως καταλαβαίνετε, ο χρόνος τελειώνει γρήγορα σε ένα όμορφο μέρος και τέλειωσε για εδώ. Σε κάθε περίπτωση, το ταξίδι συνεχίζεται.

Ο Μύτικας, ανήκει διοικητικά στο Δήμο Πρέβεζας και απέχει περίπου 10 χιλιόμετρα από την πόλη. Έχει αρκετούς μονίμους κατοίκους. Κάθε καλοκαίρι κατακλύζεται από τουρίστες Έλληνες και ξένους. Βρίσκεται σχετικά κοντά την αρχαία Νικόπολη. Από εκεί ξεκινάει και η παραλία του Μονολιθίου, από τις μεγαλύτερες σε μήκος παραλίες της Ε.Ε. Για διασκέδαση, αλλά και η πόλη της Πρέβεζας είναι κοντά για διασκέδαση και εκδηλώσεις κάθε είδους που τακτικά κάνει.

Πηγή ➤